دیگر کسی
به رازِ کنار زدنِ پرده ها
پی نخواهد بُرد.
ماه
پشتِ ابر،
من
در تخیلِ تو،
تنها...تنها...تنها!
دیر شده است
دیگر هیچ غریقِ بی راهی
دلیل درستی
برای دفاع از دریا نخواهد داشت.
کلمات...به زانو درآمده اند
شاعران... بُریده وُ
من... بی معلوم!
سرانجام آیا
همهٔ ما
به جِرزِ چاره ناپذیرِ جهنم
پناه خواهیم بُرد...!؟
ZibaMatn.IR
