دستانت را به من سپار
شاید سرخ ترین جامه ی انار را
به تن نازک سبز برگ پوشاندیم
و آبی ترین درخشان آسمان
را به تن چوبین پنجره ها بافتیم
دستانت را به من سپار
شاید در خواب لطیف آزادترین
پرنده ی باغ خفتیم
و در تمام چنارهای
صدساله ی سبز شهر روییدیم...
دستانت را به من سپار
شاید در درخشان ترین
لالایی آرام دالان های خورشید زیستیم...
ZibaMatn.IR
