متن آبی

خدا را دوست دارم؛
که به اندازه ی بینهایت،
به توان بینهایت،
مهربان و آبی است؛
آفتابی است؛
بسیار گرمایی…
زهرا حکیمی بافقی، کتاب راز و نیاز.

آری /
دریا را هم غرق می کنند... /
با آن دو آبیِ عمیق /
تهدیدم کن /
برای ماهیِ معلّق از قلاب /
چه از این بهتر /
«آرمان پرناک»

_جای خدا حافظی نوشتم: "آبی باشی و همیشگی مثل قلب پرنده ها"
+ ببین خیلی خوب بود, اما مگه پرنده ها قلبشون آبیه؟
_ تا حالا قلب پرنده ای رو ندیدم, اما فکر می کنم پرنده ها اینقدر قلبشون برای آسمون و پرواز میتپه که قلبشون هم رنگ آسمون میشه,...

آفتاب گندمین، نقاش زیبای نسیم
صبح شد، آبی بکش تن پوش این جالیز را
قند در پهلوی چای و نان هم آغوشِ غزل
طرح لبخندی بزن، کامل بکن این میز را

تو آبیِ مَنی
آبی یَعنی آدَم اَمنِ زِندِگیت کَسی که
بِهت اِحساسِ اَمنیَت میده
وَ اَندوه و سَردَرگُمی رو ازَت دُور میکُنه🫂💙
𓍯 آینازی

آسمان
و هر چه آبیِ دیگر،
اگر چشمانِ تو نیست
رنگِ هدر رفته است.
بر بومِ روزهای حرام شده،
چه رنگ ها که هدر رفتند
و تو نشدند.

باهم

باتو آسمانم آبی ست
روزها
ثانیه ها
سقف آرزوهایم آبی ست.

خاطره ات که شادشود:
میتوان از مرز تلخی ها گذشت؛
عطراقاقی راچید، بال گشودوبه زمانه دلخوش کرد.

می آیی؛
با نگاهی که پر از شیطنت آهوهاست ،
با نگاهی که به تو ایمان دارد
نوروسپیده همه جا جاری...

سرخ می گردد دلم، از شادیِ بودن، کنارت؛
آبیِ احساس دارد، رنگ و روی خاطراتت!
دل طراوت می سِتاند، از صفای حُسنِ قلبت؛
آب می نوشد وجودم، از سبوی خاطراتت!
شاعر: زهرا حکیمی بافقی، برشی از یک غزل سرخابی، کتاب آوای احساس

سبز باید بود
در چمنزارهای زنده ی مزرعه
قرمز در
لابه لای گل های شقایق دشت
آبی ...
در آسمان بی کران هستی
و خاکستری در
لابه لای خاکستر های به آتش کشیده شهر

رعنا ابراهیمی فرد

من تو رو آبے دوست دارم
تو آبے ترین حس دنیایی
مثل همون اسمون بدون ابر
مثل دریا
مثل حس های قشنگ تو ذهنم که رنگ همه اونا ابیه!
عاشقتم دلبر آبے !
دوستدار تو: دخترآبے
نویسنده: مهرآفرین قاسمی

خانم! حرفی هست می خواهم بگویم
من... راستش... این روزها بی تاب هستم
از دور هم گاهی که می بینم شما را
می لرزد از یک شرم شیرین قلب و دستم

شاید جسارت می کنم اما عجیب است
هی... چندباری خوابتان را دیده ام من
با اسمتان شعری نوشتم تا...

آسمان آبی است آری؛
اما روبه روی همین آسمان زمینی
است به هر رنگ و لعاب!
اسما رحمانی

سر سبزی جنگل ها,طراوت شمعدانی ها,
سبزیِ جوانه ها به هنگام زایش گندم
آبی اسمان,نیلگونی دریا
کبودی لعل های گرانبها
خلاصه میشود در زیبایی مردمکانت

از آسمان من ترس می بارد

چکه های نازک تردید

کوررنگی ام وبالی شد

آسمان مگر آبی ست؟

آسمان را دوست دارم و هر چه را که شبیه آن است. هر رنگی را که مثل آبی ارامش بخش باشد، صدای طنین گریه های اسمان که بیاید، غم ها را بشوید و ببرد. مغرور بودن ماه را دوست دارم. درخشان بودن ستاره را و ناهید را که در کنار...

تا بهشتش برده ای، آنکس که شد هم دوش تو
کم نشد، در این میان اما کسی مدهوش تو

هر کسی طعم تن زن را به همراهت چشید
شک ندارم ، تا جهنّم مانده دوشادوش تو

لاک پشتی که برایش عشق مفهومی نداشت
رد شدش از ادعاهای دل خرگوش تو...

از وقتی که با خودم مهربان شده ام
خورشید زندگی حتی لحظه ای،
"روشنایی اش" را از من دریغ نکرده است!
با غم و غصه بیگانه شده ام و تمام دقایقم
رنگ آرامش به خود گرفته اند...
از وقتی که خودم را بیشتر دوست می دارم
حتی لبخندی که آدم...

عادت داشت نوک خودکار را بین لب هایش بگیرد
یک روز جامدادی اش را دزدیدم
و تمام خودکارهایش را بوسیدم...
وقتی بابا آمد خانه،ازم پرسید چرا لب هایم آبی شده؟
می خواستم بگویم برای اینکه او آبی می نویسد،همیشه آبی

معجزه از این زیباتر
که من
میان سیاهی چشمانت
آبی ترین آسمان را می بینم .

دستانت را به من سپار
شاید سرخ ترین جامه ی انار را
به تن نازک سبز برگ پوشاندیم
و آبی ترین درخشان آسمان
را به تن چوبین پنجره ها بافتیم
دستانت را به من سپار
شاید در خواب لطیف آزادترین
پرنده ی باغ خفتیم
و در تمام چنارهای
صدساله ی...

میان بازنده دنیا بعضی از ما
مث آبی پوشای شهر تهرون
تو خون عده ای هم برد هستش
شبیه قرمزای توی میدون

می ره بالای دستا جامِ امسال
شبیه سال قبل و جام قبلی
نمی گنجیم توی پوست خود
دقیقاً بیشتر از هنگام قبلی

گلای خورده خیلی باشه چند تا...

من از تمام این دنیا
آسمانی می خواهم آبی
و هوایی که در آن
پر باشد از عطر نفست
همین که باشی
برای من کافیست...

عشق آبی است
دریا آبیست
آسمان آبی است
تو آبی هستی
من ماهی می شوم ودر تو شنا می کنم
من پرنده می شوم ودر تو پرواز میکنم
تو چگونه پرواز میکنی؟
تو چگونه شنا میکنی؟

صبح بخیر عزیزم
چرا من هر صبح
تو را در آینه خودم سبز می بینم
و تو مرا در آینه خودت آبی
بیا برویم باورمان را قدم بزنیم
تا شانه های خیابان خیال کنند جنگل و دریا به هم رسیده اند !