مثل پرستوها مرا درگیر هجران میکنی
من را به ناز و قهر خود شیدا و حیران میکنی

با موج گیسویت مرو ، رحمی بکن برغیرتم
این شانه ی مردانه را آخر تو ویران میکنی

یک شهر گر کافر بوَد مومن شود با خنده ات
هر کافری را ای صنم آخر مسلمان میکنی


از این همه زیبایی و عشاق مجنونت مگو
با اینهمه عشق و وفا من را هراسان میکنی

یکبار لبخندی بزن ،ای جان فدای مقدمت
این خانه ی ویرانه را پس کی چراغان میکنی؟

یک روز پاییزی و مغروری ،شبیه آذری
روزی دگر با روی خوش عزم بهاران میکنی

در وقت عشق و دلبری با چشمهای چون شبت
دیوانه می سازی مرا چون مو پریشان میکنی

مهران بدیعی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
Mehran.Badiee