شکوفه های هلو رُسته روی پیرهنت
دوباره صورتی ِصورتی ست باغ تنت

دوباره خواب مرا می برد که تا برسم
به روز صورتی ات رنگ مهربان شدنت
...
چه روزی آه چه روزی که هر نسیم وزید
گلی سپرد به من پیش رنگ پیرهنت...

چه روزی آه چه روزی که هر پرنده رسید
نوکی به پنجره زد پیشباز در زدنت

تو آمدی و بهار آمد و درخت هلو
شکوفه کرد دوباره به شوق آمدنت

درخت، شکل تو بود و تو مثل آینه اش
شکوفه های هلو رُسته روی پیرهنت

و از بهشت ترین شاخه روی گونه ی چپ
شکوفه ای زده بودی به موی پُرشکنت

پرنده ای که پرید از دهان بوسه ی من
نشست زمزمه گر روی بوسه ی دهنت
□
شکوفه کردی و بی اختیار گفتم آه
چقدر صورتی ِ صورتی ست باغ تنت

حسین منزوی
ZibaMatn.IR