همین برایم کافیست
شالی ها سبز بمانند
آب از آبادی ها بگذرد
دهقانان
هلهله هایشان را
لای شبنم زار
به رقص وا دارند
کافیست برایم،
بهار آبستن شود
و دشت سر از خواب بر آورد
و میدانم
تو می آیی
با چمدانی از دلگرمی
مرا صدا میزنی،
همین روزها
شادی
از خورجین روز بیرون خواهد زد.
و تو
همان مسافری،
که غربت را از یاد میبری
برایم عطری،
سوغات خواهی آورد
پر از بوی دوستی.
و آنانی که سادگی ام را دزدیدند
را به حسادت وا میداری.
و من
دهکده ای خواهم شد
پر از شالی های شمالی.
ZibaMatn.IR