به بلوغ یک رود خیره ای
و به تنِ نازکِ بچه ماهی ها
نوک می زنی...
انگار تو همان مرغابی وحشیِ
گم شده ای که
صورت آسمان را با این همه
اَخم می خندانی
تو را ای پرنده یِ سفیدبالم
از دور می بوسم
بوسه ای که می دانم
هرگز به تو نخواهد رسید...
رؤیا سامانی
۱۴۰۲/۳/۳۰
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
