در رخت خاموشی غم فروغ وجود
غصه ها نثار عشق، سوزان همه وجود
روزگار بی چابک در گردابی گرفتار
مانده ام در پیغمبرش، بی رحم کرد وجود
مرگ زورد رس، آتشی در دل افکند
پرواز زندگی ما، به پایان برد وجود
آن شبی که خاطرهٔ تلخ راهم پر کرد
از حضور خوبان، غمی بر دلم نشست وجود
با مرگ زورد رس، هر آرزویی فرو رفت
آن حسرت که در دل، بی آرام می زد وجود
اما در برابر مرگ، غرور باید کند سر
زیرا جان می میرد، اما خلود می کند وجود
عزیزحسینی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
