نزدیک عید که میشه علاوه بر خونه تکونی دلمون رو هم بتکونیم ، بدی هارو فراموش نکنیم اما ازشون درس بگیریم و رها کنیم تا روی دلمون سنگینی نکنن
رها کنیم ؛
اون آدمی رو که همیشه به سمتش دویدیم ، منتظرش موندیم ، نگران و دلواپسش شدیم ، سعی کردیم حالشو خوب کنیم و بدون اینکه برامون بمیره براش تب کردیم..و یک آخر شب که فکرمون مشغول شد و چشمامون تر، یهو فکر کردیم که اصلا براش مهمم؟ اصلا منو میبینه ؟ اصلا حاضره برام منتظر بمونه؟ و بعد از اینکه اشکمون مثل بارون بهاری کل بالشتمون رو خیس کرد با توجیح اینکه من دوستش دارم و ازش هیچ انتظاری ندارم اشک هامونو پاک کردیم و سعی کردیم قلبمونو آروم کنیم اما خودمونم خوب می دونستیم که دوست داریم
اونم برامون قدمی برداره
به یادمون باشه
رها کنیم
اون خاطرات قدیمی و تلخی رو که مرورشون جز لرزش دست و گریه و رنجش روانمون هیچ چیز دیگه ای برامون نداره.. رها کنیم ، زندگی کردن با آدمهای خوب در خیالمون رو که حتی یک درصد هم شباهتی به اون تصویر قدیمیشون ندارن..
رها کنیم؛
اون آدم سمی ای که جز تحقیر و سرزنش و نابود کردن عزت نفس و اعتماد به نفسمون هیچی برامون نداره و ما رهاش نمیکنیم از ترس اینکه نکنه یکوقت ( تنها) بمونیم..
و نگه داریم و حفاظت کنیم..
از اون دوستیِ و رابطه ی ارزشمند و نابی که سالها برای بدست آوردن و نگه داشتنش تلاش کردیم و در تمام اون سالها مثل یک نهال کوچک ازش نگه داری کردیم تا امروز بتونیم ثمره اش رو برداشت کنیم ..ثمره هایی مثل امنیت ، آرامش ، تعهد ، عشق..
همون دوستی که زنگ میزنیم و میگیم : دلم گرفته و خودشو سریعا می رسونه و با یک بغل محکم حالمونو خوب میکنه..
همونی که میدونه کامل و بی نقص نیستیم اما با تکه ای از خودش و عشقش ، پازل ناقص وجودمونو کامل میکنه..
نگه داریم و حفاظت کنیم
از آدم هایی که منتظرمون میمونن ، به یادمونن و عاشقانه دوستمون دارن با وجود اینکه ما در هیاهوی زندگی فراموشون میکنیم..
از اون شغل ، از اون مکان خاص ، از هر چیزی که بهمون حس رهایی میده و برای ماست محافظت کنیم تا یکروزی به خودمون نیایم و ببینیم چیزی ازش نمونده بجز جای خالی و اش یک حسرت بزرگ..
و مهم تر از همه اینها محافظت کنیم
از اونی که وقتی به داخل آینه نگاه میکنیم میبینیمش
همونی که غمگینه ، اشتباه کرده ، بی نقص و کامل نیست ، و گاهی حتی دلش نمیخواد زندگی کنه..یا همونی که شاید لبخند زده و داره شکلک در میاره در هر حالتی ، باید بهش بگیم که پا به پاش میمونیم و عاشقانه دوستش داریم
حتی اگر کامل و بی نقص نیست..
و محکم و بغلش کنیم و یادش بیاوریم
او یک انسان است و باید زندگی را زندگی کند چه خوب و چه بد..
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
Setayesh.r