متن جان فدایی

چراغ دیده‌ی ما شد، امیر کاروانی
که هست از نور ایمان، دلش در امتحانی
به بند بند صبوری، دلش سرشته ز الطاف
ندیده مرگِ ایمان را، در آن شب‌زدگانی
زبان عشق گشاید، چو تیغ عدل ببندد
به لطف، خشم فرو‌ریزد، چو ابرِ مهربانی
دلش چو کعبه‌ی عشاق، قبله‌گاه بصیرت
خروش...

ما به فدای تو شویم.

ای همه جان فدای تو.