متن اشعار عاشقانه

فکرت گرفته روز و شب از دیده خواب را
از واژه هام قدرت هر انتخاب را

لحظه به لحظه همنفس جان خسته شو
تا دور سازی از دل من اضطراب را

حالا که پیش چشم توام اندکی بخند
از نو بساز، حال من دل خراب را

وقتی غزل به نام...

بغضهایم را
به ابر ها داده ام!
دلم را
از نام تو پُر کرده ام
دوست دارم که ببارد همان عشق،
باران،
که آوازِ دل شنیدنی ست..!

בگر چیزے از این בنیا نخواهم،
بـہ غیر از وصل بے پایان یارم.

بر نیمکتم نشست ... تنهایم دید
پاییز رسید و قلبِ زردم را چید
ابری که همیشه گوشه‌ی چشمم بود
بارید و به شاباشِ درختان خندید ...

✍ قحطیِ مهر:

چه کسی حالِ مرا با تب و تابی گفته؟
وز رگم شورش‌ِ غم‌های گران را رُفته؟

گرچه شاینده‌ی زیباصدفِ رویایم
هیچ‌کس نیست کند دُرّ دلم را سُفته

شعله‌زا گشته به جانم تپشِ بغضی سرد
در دل‌آشوبیِ قلبم، همه دم، غم خفته

گرچه زهرای گلم، دخترکی، احساسی‌ست
و...

من شاعر آیینه ی چشم تو هستم
بی تو غزل هایم به غیر از نقطه چین نیست

‏جانِ من خالی نباشد از تو، حتی نیم نفسی،
‏عطرِ یادت برون می‌آید از سینه،‌‌ با هر نفسی!
‏

وقتی که ز یار میشود حالت زار
بر دل نرسان ز بازی عشق آزار

اینرا تو بدان که عاشقی است اکنون
سوزنده چو آتشی میانِ نِی‌زار

        

تــــو شیرین ترین...
قسمت این בاستان تلخی.

نبض هایم تَرک برداشته اند
لب‌هایم تشنه اند
کارِ آب نیست
عشق اَبدی من
جرعه ای بوسه میخواهم .

مرا قلب ایست آکنـבہ از عشق تو.


امین غلامی (شاعر کوچک)

بگذار
میانِ حجمِ بازوانت
مچاله شوم
رسوخ کن
در استخوانم
می‌خواهم
لبانت
مشامم را
عطر اگین کند

جهان بی رنگ جانان را نخواهم خواست ای جانم
تویی جان و تنم بی تو جهان را من نمی‌خواهم..

سرم اگه بره دلم واسه کسی به غیر تو نمی‌ره
خدا کنه دلت یه شب سراغی از دلم بگیره
کی می‌دونه دلم به چی خوشه؟
به خنده‌ای که من رو می‌کشه
دلم به کی خوشه؟
کسی که می‌کشه!!

‏آن کس تواند گفت از عشق تحفه‌ی نابش برده، که،
‏دل گویی کندو زِ دلبر ربوده‌ و از شهدِ لبش خورده!
‏

صبح است و باز دنبال چشمان تو می گردم
می‌نویسی صبح بخیر ، میگفتی چه ها که نمی کردم
در وصف تو نوشتن جانا کار ساده ای نیست نه
زمین و خورشید و ماه به درک من که دور تو می گردم

نتپد کنار کسی آن قلب که از عشق تو ضربان گرفت
آرام نگیرد کنار کسی آن تن که از نفس تو جان گرفت

ایمان مـــرا..،
چشم سیاہ تو بـہ باב בاב.

به اندازه ی زیبایی پاییز برایت دلتنگم
چشمانت شکست غرور را در دلِ سنگم
روز و شب و لحظه های من همه سیاه است
بسکه دیروز و امروز و فردا هم برایت دلتنگم
بیا و زِ چشمانم بخوان حجم این عشق را
بیا که جان به لب رسید بخدا برایت...

خوش باش
چه میشد گاهگاهی هم بیاید نام ما یادت
سراغی از شکار خود بگیرد پلک صیادت

میان گفتگوهای من و تشویش چشمانت
به یاد آرزو های من و گلگونه ی شادت

تصور کن که زیر نم نم باران پائیزی
بیافتد برگ زردی پیش پای سبز شمشادت

بخاطر آوری روزی...

‌


از لحظه های بی تو بودن سخت بیزارم
مثل هوایِ دودی و ابریِ سیگارم

از سرخیِ سیلیِ دنیا روی افکارم
هر نیمه شب با خاطرت تا صبح بیدارم

دیوانه و دلداده اما با تنی خسته
چون قاب عکس کهنه ای بر روی دیوارم

با بغض خفته در خطوط تلخِ...

چشم مست او نشد،
هرگز ز قلب ما جدا.

تو آیه‌ای زِ نور، نه از جنس این زمین
آمد به دل، شبی، چو نَفَس‌های یا سَکین

با نام تو وضو گرفتم از اشک ناب
دل را نهاده‌ام به حضورت، چو سنگِ دین

هر واژه‌ات، دعای اجابت شده‌ست، آه...
هر خنده‌ات، شفاست، برای تمامِ چین

بی‌تو نماز چشم من افتاد...

هر بار

نسیم یادت

در آسمان دلم می وزد،

طی الارض می کنم

به سرزمین چشمانت..