متن اشعار عاشقانه

دلم را ، جانم را ، هستی ام را
زدم در پای عشقت مستی ام را
نگاهت رد شد و خاموش ماندم
ندیدی از نگاهم خواهشم را

باز آ ببین در حیرتم بشکن سکوت خلوتم
چون لاله تنها ببین بر چهره داغ حسرتم

ای روی تو آیینه ام عشقت غم دیرینه‌ام
باز آ چو گل در این بهار سر را بنه بر سینه‌ام

چون نسیم نو بهار بر آشیانم کن گذر
تا که گلباران شود کلبه ویران...

خزان آمد ولی بویِ تو باقی ست
میان برگها رویِ تو باقی ست

اگر چه رفته ای از چشم عاشق
دل من تا ابد سویِ تو باقی ست

فـارغ ز هر کس
جـدا از هر چه پنداری
به جــان
صـبح و شـب
از تو پُرم
لبریـزم از صــد ها غــزل


#بادصبا

سلامی به گرمایِ چشمان یار
که دل برده از جان و از روزگار

بگو عاشقی تا که جانم فدایت کنم
اگر تو بخندی ، دلم را به نامت کنم

دل از تو گفت و زبانم شکوفه باران شد
غبار خستگی ام با نگاهت آسان شد
شب آمد و دل من بیقرار یادت شد
چو ماه در دل شب ، محو نورت حیران شد
به هر نسیم ، تو را می‌سپارم ای رؤیا
که بوی زلف تو در کوچه ها...

این عجب نیست که بر دار کِشَد مژگانت

غم بی تاب پر از گریه چشمان مرا

bzahakimi@

درونِ سینه حسّی، ناب دارم
دلی، سرگشته و، بی‌تاب دارم
به رویای رسیدن، تا گلِ عشق
دمادم، دیده‌ای، بی‌خواب دارم

❤️
bzahakimi@

قلبم، به هوای تو زند شورِ نفس

حسّم، به جز از تو، نکند میل به کس

زیباست، نگاهی، به دلِ من که فقط

محتاجِ نگاهِ دلِ تو، باشد و بس

پیمانِ دلم؛
تنها،
با عشقِ تو شد محکم؛
هان!
ریزشِ احساست،
بر جان برسان؛
هر شب!

دیگران را اگر از ما خبری نیست چه باک
نازنینا، تو چرا بی خبر از ما شده ای؟

مرا، مست از محبّت کن، دمادم
تو از جامِ تبِ صهبای احساس

دلم،
خواب دیده،
تو را،
هر زمان؛
بیا؛
باورم را،
به رویا رسان!

جامِ سرشارِ دلم، جاری شود، تا ناکجا؛

تا که عشقم را بخوانی، از پیامِ لحظه‌ها!

یک شب بیا تا بنگری
این قلب بی‌تاب مرا
حال مرا؛ احساس دل
چشمان بی‌خواب مرا

دلم درحسرت دیدارتو مینالد
به دنبال تکه ای میگردد که در لبهای تو جا مانده
همان لقمه بوسه حلالی که خش خش پای پشت دیوار حرامش کرد

گر چه می‌دانم نگاهش رفته از دنیای من
باز هم با مهرِ بی‌تابِ نهان می‌خواهمش

پرنده‌ی قلبم؛
نامت رازِ من است و عشقت راز قلبم ..
دوستت دارم
بیشتر از وسعتِ دیدِ چشمانت
نزدیک‌تر از نفسهایت
زلال تر از آب باران
من ساحلم تو موج
من روز تو خورشید
من شب تو ماه
من ماهی تو دریا
عشق یعنی نام تو
که قلبم با آوردنش...

دوباره، عشق جاری شد، میانِ من؛ میانِ تو
سرای بی‌قراری شد، نهانِ من؛ نهانِ تو

.
پرواز،کردم بر فراز قله ی درد
حتی نگفت امشب نرو یا اینکه برگرد
دیگر برای بازگشتن علتی نیست
اینجا هوا عاشقی ها سرد شد سرد

یکروز می آید که فصل چیدنت باشد
اردی بهشت تازه ی بوییدنت باشد


گل با گلاب ناب دارد نسبتی دیربن
می آید آن روزی که فصل چیدنت باشد

گفتی که می آیی به دیدارم‌پس از باران
باران خودش چشم انتظار دیدنت باشد


تنها دلیل اشک هایم اشک های توست
تنها...

صدایم کن:
با انعکاسِ محبّت؛
تا من بخوانم برایت:
شهرآشوبِ عاشقی را،
در احساسی‌ترین پرده‌ی عشاق!

دلتنگ توام جانا هر دم که روم جایی
با خود به سفر بردم یاد تو و تنهایی

مگر دلتنگی چند کلمه است؟
که آسمان را برهنه می کند
و روی کاغذ می بارد
باور کن که پشت پای تو این باغ
سیب خُشکید...