متن حاشا

یادتو در قلب من همواره غوغا میکند

دیدنت دنیای سردم را چه زیبا می کند

هرچه میخواهم دل خود را به دریاها زنم

راه خود را سوی چشمان تو پیدامیکند

تا تو مجنونی و شعر عاشقی سرمیدهی

مهرتو قلب مرا عاشق چو لیلا میکند

هرچه میگویم به دل بایدفراموشش کنی...

دیوار حاشا بلند ست
سهراب !
نسیم هم بتراود
نم پس نمی دهد

باید بری شاید تو رو باید فراموش کنم
تو اون چراغِ روشنی که باید خاموش کنم
باید بری باید برم ،تموم شه این دلواپسی
تو بی منم تَهِ قِصه،میشد به مقصد برسی
دنبالِ ردّ پای من ،نگرد پیدام نمی کنی
تو حتی توو خیالِت هم منو صدام نمی کنی
باید...

گفته بودم که تو را دوست ندارم دیگر
درد آنجا که عمیق است، به حاشا برسد...

میشود بین دو دستت یک بغل،جا واکنی؟
غیر من،هر دلبری را تا ابد حاشا کنی

اگر بتوانم دلی را از شکستن باز دارم ؛
بیهوده نزیسته‌ام !
اگر بتوانم رنجی را بکاهم
یا دردی را مرهم نَهَم
یا مرغکی رنجور را به آشیانه باز آورم ؛
حاشا حاشا ، که بیهوده نزیسته‌ام !

حاشا که مرا جز تو ،
در دیده کسی باشد...



‌‌‌️️️

گفته بودم که تو را دوست ندارم دیگر !

درد آنجا که عمیق است به حاشا برسد