متن سروده

برخیز؛ بیا، نزدِ دلم؛ دلدارم!
آخر، منم انسانم و یک دل دارم؛

یک دل، که نه صد دل، شده ام شیدایت؛
گلبوسه ی حس، بر لبِ «تو»، می کارم.

این بیتهای پرغم وگاه این ردیف تلخ ..
یاد آور جدا زتو ای ماه بودن است..

دستم نمیرود که بخوانم سرود عشق..
کارم مدام قصهٔ حسرت سرودن است...


اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

دنیا چه زیبا می شود: لیلی چو مجنون می شود
مجنون به مجنون می رسد، مجنونِ مجنون می شود

دنیا چه زیبا می شود، وقتی که شادی می تپد
جریانِ هِق هِق در درون، قَهقَه به بیرون می شود

دنیا چه زیبا می شود، روزی که رویا می رسد
فردایِ...

صبح همان مهربانی نگاه توست
و چشمهایی که
سروده های دلم را
جاری می کند،
صبح تنها با تو صبح میشود...