با مزرعه هایِ سبز از ترانه می آیم لبخندزنان، به شوق گرم خانه می آیم با خاطره ها، کنار رود و چشمه می رقصم از آینه تا طلوع، بی بهانه می آیم یک دشت شکوفه چیده ام برای دستانت در خواب نجیبِ ماه و هر جوانه می آیم این بار...
جهل، پیرت می کند! شاید بدانی بهتر است... کسبِ فهم ای دوست در اوج جوانی بهتر است گاه بنشین پایِ زخم دردمندان، ماه من! از عبوری بی تفاوت، مهربانی بهتر است عاشق نور حقیقت باش و با دنیا بجنگ! پای باورهای خود، محکم بمانی بهتر است دارِ دنیا «رایگان» هرگز...
این خانه! عطرِ گرم نان! زیباست... آیینه یا آن سرمه دان! زیباست... عاشق که باشی زندگی خوب است عاشق شدی، عاشق بمان! زیباست... آغاز شد زیبایی از اسمت خانم! شعرم را بخوان! زیباست... گیسوت، شب را در خودش حل کرد ماهم تو باشی آسمان زیباست! حوا شدی تا آدمت باشم...
از کنار خوابِ من رد می شوی ذهن من باغِ تبسم می شود این جنون آن قدر می گیرد مرا صبح، حالم حرفِ مردم می شود! گاه گاهی اشتیاقِ دیدنت در وجودم بی قراری می کند می رسی، چون موج می پیچم به خود ناگهان وقتِ تلاطم می شود! گاه...
