پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
خورشید من پشت ابر نمان بخند دل آفتابگردانها به لبخند تو خوش است...
آن زمان که آفتابگرداناز خورشید متنفر شودمن هم دیگر تو رادوست نخواهم داشت!...
گُل آفتابگرداندلبری میکند با خورشیدمثلِ من با تو...
بیچاره آفتابگردانتا غروبهرچه خود نمایی کردعشقش را ندید!......
چشمانت آفتاب سرخ عشق است؛و من هم آفتابگردانی...که میگردم با هر تابشِ رخِ نگاهت......
آفتابگردان شدنچه زیباستآفتابی که تو باشی...
