متن گل آفتابگردان

خورشید را در آغوش کشیده، سر به سوی نور دارد؛
گل آفتابگردان، نماد امید و وفاداری، حتی در روزهای ابری هم نور را می‌جوید.
تو هم مثل او باش؛ رو به روشنایی بایست.

گل آفتابگردان


بیا ای
گل آفتابگردان
رخ خود
به من بگردان
منم آن
خورشید تابان
که عشق خود
نمودی هر بار
به سوی او نمایان

تو نه همانی
که هر دم
به نگاه پر تمنّا
به خواهش و تقلّا
به غلیظی عشق مجنون
به قساوت دل پر از خون
سبکبال...

گل آفتابگردان



زلف خود گرفته پنهان
سر ذره ای حسادت
به ستیز گشته با من
دگر دست بکش ز گریه
رخ خود به من بگردان
بزن لبخند دلبرانه
بزن بر این فراق پایان.


هیچیک

انگار آب مروارید گرفته
چشمان خورشید
آقتاب گردان خانه ی مادرم
غم دارد...!

فروغ گودرزی

شبیه گل آفتابگردانم و
خورشیدم تویی
تو نباشی
من به کدام طرف رو کنم
خورشید نگاهت را
از من بر نگیر که بی تو حیرانم و
باتو جیران...
حمیده سادات حسینی_نرگس

پشت به آفتاب می نشینم
و فکر میکنم
اگر تمام گل های آفتابگردان
به خورشید پشت کنند
خورشید خاموش خواهد شد؟

گُل آفتابگردان
دلبری میکند با خورشید
مثلِ من با تو

خورشید زندگی من
چشم از تو بر نمی دارم
گل آفتابگردان باید از من یاد بگیرد عاشقی را...تولدت مبارک عشق جان

گل آفتابگردان را گفتند: چراشبها سرت را پایین می اندازی؟ گفت :ستاره چشمک میزند، نمیخواهم به خورشید خیانت کنم.....

چشمان ِ تو گل ِ آفتابگردانند

به هر کجا که نگاه کنی ،

خدا آنجاست ...