متن ارس آرامی

در خیالات من

تو اغراق آمیز ترین حقیقتی

ارس آرامی

چو لبان تو را دید مجتهد شهر

گفت حرام بادت زین هرچه خورده ای!

ارس آرامی

عاشق شدم،

و حالا به قلب خود
آرامش بدهکارم!

ارس آرامی

بسکه پیوسته آرزو کردم تو را

آرزو هم از آرزویم خسته شد!


ارس آرامی

گلی که همدم غیر شد را،

من بر سر مزار اندازم

ارس آرامی

لعنت به آن ::من:: ها
که دور کرد تو را از من!

ارس آرامی

|| ایستگاه درد ||

ما اگه مسافر قطار بودیم
پس چرا کسی بلیط ما را پاره نکرد؟

قطار در روحمان سوت کشید و رفت،
ریل ها در استخوانمان آتش گرفتند!
پل ها را دیوارمان کردند!

و سوزن بان با بستن ریل،
ما را در این :: ایستگاهِ درد:: محبوس کرد......

من یک مهاجرم

از غربتی به غربت دیگر...!!

ارس آرامی

ایوان دل من شده جولانگه تو...!


ارس آرامی

گر بر ما نگاهی ندارد، عیب نیست

گاهی می شود یک بیمار را پرهیز لازم!

ارس آرامی

یک نکته ای گویم تو را، درگوشی و پنهانی ،،

ای زلیخا، اینجا تمام یوسفان شهر زشتند !

ارس آرامی

حافظه چیست؟

مکانی اَمن و عمیق
برای خاطره های تو...

ارس آرامی

هرگز دلی چو من،
بسته به خیال بی خیالی مباد!

ارس آرامی

با آن خال لبت نقطه ای و بگذار

بر آخرین سطر پریشانی ها

ارس آرامی

تمام عاشق شدن ها فقط یک ادعای کذب بود ،،

خدایش کجای زندگی به کجایش می آید !

ارس آرامی

چای در غم تو از دهن افتاد
سرما بهانه بود!

ارس آرامی

لعنت به آن \من\ ها
که تورو از من دور کرد!

ارس آرامی

حال خراب مرا فقط ارگ بَمی

که مانده است زیر آوار می فهمد

ارس آرامی

همه از کنارم گذشتند،

به جز تو که از درونم گذشتی!

ارس آرامی

وعده هایی که تو کردی را ،

شب و تنهایی برایم بجا آورد...!

ارس آرامی

من رها کردن نمی دانم
تو رها کن غیر من را...

ارس آرامی

دوستت دارم مانند: انار

از بیرون تنها من دیده می شوم،

ولی درونم هزاران دانه از توست...

ارس آرامی

گویند: آسمان همه جا همین رنگ است

آری دیدم بدون او،
آسمان همه جا غم انگیز است،،

ارس آرامی

تو پژواک آهنگین خُنیاگرانی؛

تو همان افسانه ی بِکر جنگل های تودرتویِ مِه آلودی ،

تو همان رایحه یکریز باران در ازدحام مرموز درختانی ،

تو همان قصه ی زاده شدن یک رود از مادر کوهستانی،

توهمان افسانه باران های نیامده بر تن خشک بیابان های محسوری...

ارس آرامی