متن ارس آرامی

به هفت سین چشمت سفره ی پاییز گشودم

ای فصلِ نوبرانه هایِ نارنجی پوش سلام

ارس آرامی

مِهر بر ما مُهر و نشان ز تنهایی دیرین دارد

پاییز مبارک بر آنکس که دلبر شیرین دارد!

ارس آرامی

انگار اَبرویم طناب است و چشمم ، لباس خیس

ارس آرامی

گونه هایت مثل «بِه» خوش رنگ و بو و مزه است

گریه وقتی میکنی این گونه «به...تر» میشود!

ارس آرامی

خیلی سخته دلت گیر کنه به قلاب ماهیگیری که،
دلش ماهی نمیخواد و فقط واسه تفریح اومده ماهیگیری

ارس آرامی

خانه ات آباد ای دل، بَس خرابم کرده ای
چون طبیب حاذقی، اکنون جوابم کرده ای

من که عمری پا به پایت آمدم تا کوی یار
از چه رو اکنون چنین، در غصه خوابم کرده ای

گفتی آنشب ساز بردارم روم در زیر پَرچین دلش
پس چرا خندیدی و مجنون...

غیر آغوش تو هرجا بروم ولگردی

ارس آرامی

خانه ات آباد ای دل بَس خرابم کرده ای
چون طبیب حاذقی اکنون جوابم کرده ای

من که عمری پا به پایت آمدم تا کوی یار
از چه رو اکنون چنین در غصه خوابم کرده ای

ارس آرامی

عاشق فصل خزانی؟ من خزانت می شوم
با همه بی رنگی ام، رنگین کمانت می شوم

تکیه کن بر شانه ام هر قدر می خواهی ببار
با همه بی جانی ام، آرام جانت می شوم

در زمان جنگ بین عقل و دل پیشم بیا
بی چماق و اسلحه من پاسبانت...

دیکتاتور چشمان تو یکباره به هم ریخت

اوضاع دموکراسی نوپای دلم را.

ارس آرامی

زندگی غمکده ای بیش نبود
بهر ما جز غم و تشویش نبود

به کدام خاطره اش خوش باشم
که کدام خاطره اش نیش نبود.

ارس آرامی

شورِ شیرینم فتاده بر سرم تفسیرِ عشق

این بود شیرین به داد نالهٔ فرهاد رفت

ارس آرامی

بگو چطور بگویم دوستت دارم
تا آرایشت به هم نخورد؟

ارس آرامی

آخرین باری که من دل را به دریا می زدم

ماهی از تُنگش صدا زد عاقبت مثل منی

ارس آرامی

همه چیز به شتابانی عمر می گذرد جز درد

ارس آرامی

کاش مسدود شود راه فرار از بغلت
کاش من قافیه گردم به ردیف غزلت

دوست دارم بزنم جار که تو عشق منی
عشقِ من را بکنی بر همه ضرب المثلت

ارس آرامی

شبیه فتح خرمشهر وقتی فاتحت هستم

دقیقا حال من مثل جهان آراست باور کن

ارس آرامی

ساز دنیا از برایم دائماً بد می زند
ساز تنهای و غم ها را چه ممتد می زند

با دلم سازِش ندارد هیچ این دنیای سرد
ضربه های سخت و کاری را چه بی حد می زند

ارس آرامی

صبح از تو، نور از تو، شب و روز از تو

تو بر کویر بتابی گلستان می شود

ارس آرامی

هر صبح رو به تو آغاز شود، بی درنگ

آن صبح بخیر است بخیر است، بخیر

ارس آرامی

اقرا بسم عاشقی کز عشق تو فرهاد شد
آن اسیری که به دام بوسه ات آزاد شد

آنکه در سودای لبهای تو ایمانش برفت
آیه ها، با شعرهایش مملو از ایراد شد

لا لبی الا لبت لا بوس الا بوسه ات
اینچنین آیات حق در معرض اضداد شد

غنچهٔ لب...

بی چتر زیر باران بود و من محو تماشایش شدم

صورتش با قطره های کوچک باران تماشایی تر است،

ارس آرامی

بودنت دیر شد، دیدی چه شد؟
منی نماند، رفتم از دست خودم

ارس آرامی

به حرف زدن نیست بیا معاملهٔ عشق را

به لب ریسه با بوسه ای چند مزین کنیم.

ارس آرامی