رسیدن را دوست دارم به امید آنکه تو مقصدم باشی
می‌خندی و با خنده‌ی تو غرق امیدم پس فکر گزافی‌ست که همدرد نباشی... . .
آه،چقدر امید، دریا دریا امید ولی نه برای ما
مرا هزار امید است وهر هزار تویی...
امید رهایی نیست وقتی همه دیواریم...
تو همانی باش که از نا امیدیهایش امید می سازد
رشته ی امید بی حاصل گسستن بهتر از بیهوده دل بستن...
مرا هزار امید است و هر هزار تویی
گر چه شب تاریک است دل قوی دار / سحر نزدیک است
امید را به من بده بی قرارتم تنها قرار من
در نومیدی بسی امید است پایان شب سیه سپید است
خوش آن دل کاندر آن نور امید است
بعد نومیدی بسی امیدهاست از پس ظلمت، دو صد خورشیدهاست
مرا هزار امید است و هر هزار تویی شروع شادی و پایان انتظار تویی
امید تنها چیزیه که از ترس قوی تره...
یه زمانی میرسه تموم آدمایی که دوستشون داری جمع میشن تو یه آدم!
