نوجوان که بودیم؛ یکی از دغدغه های اصلیِ مان فوتبال بازی کردن جلوی خانه ی یکی از دو سه دختر خوشگل محله بود! به امید آن که شاید یک لحظه دیده شویم! امان از وقت هایی که آن دختر به شکلی تصادفی یا با شنیدن سروصدا -که عمداً بلند هم...
به جز دلم، لبت از هر چه هست، تنگ تر است بخند! خنده ات از دیگران قشنگ تر است!
نگو که رفتن پایان ماجراست رفیق خدا بزرگ تر از دردهای ماست رفیق !
پر کشیدیم بدون پرِ زخمی با هم عشقبازیِ دو تا کفتر زخمی با هم مرگ پشتِ سرمان بود... نمی دانستیم بوسه ی آخرمان بود، نمی دانستیم...
گریه کردیم ...دو تا شعله ی خاموش شده گریه کردیم...دو آهنگ فراموش شده پر کشیدیدم ،بدون پرِ زخمی با هم عشق بازیِ دوتا کفتر زخمی با هم مرگ پشت سرمان بود ،نمی دانستیم بوسه ی آخرمان بود ،نمی دانستیم... زندگی حسرت یک شادی معمولی بود زندگی چرخش تنهایی و بی...
مرا ببخش... اگر پنجه های گرگ ندارم برای بُردنِ تو نقشه ای بزرگ ندارم بگو بیایم هرگوشه ی جهان که بگویی که پَر بگیرم هرسمتِ آسمان که بگویی قرارِ اول مان هرکجا که دار نباشد که دُورِ سینه ی مان سیمِ خاردار نباشد توجهی به شب و حلقه ی طناب...
نگو که رفتن پایانِ ماجراست رفیق خدا بزرگ تر از دردهای ماست رفیق...
به جز دلم، لبت از هرچه هست، تنگ تر است بخند! خنده ات از دیگران قشنگ تر است!
فالَت عجیب آمد و خندیدی یک گرگِ پیر جا شده در فنجان! پیرم ولی هنوز خطرناکم نزدیک تر به من نشو دخترجان! ▪ تو کوچکی… درست نمی دانم در شعرهام بوی تنت باشد! کشفِ دوتا پرنده ی بازیگوش پشت حصارِ پیرهنت باشد! ▪ این شعر نیست… سایه ی صیادی ست-...
دست های هم را فشار می دهیم چشم هامان را پاک می کنیم می رویم و خیابان قیچی زنگ زده ای ست که ما را به دو عکس یک نفره تقسیم می کند... ▪ خوبی اش این است که دل شان برای هم تنگ نمی شود مرغابی هایی که در...
تنهایی مهربانم کرده است شبیه سربازی که از روی برجک دیده بانی برای تک تیرانداز آن سوی مرز دست تکان می دهد... برشی از یک شعر/ از کتاب دورآخر رولت روسی
دنیای زنده دفن شدن زیرِ دردها دنیای نم کشیده ی ما پیرِمردها! ما مهره های کوچکِ از دست رفته ایم بازنده ایم در همه ی تخته نردها سربازهای گم شده لبخند می زنند وقتِ عقب نشینیِ ما در نبردها دریای سر بُریده ی مان گریه می کند همراه با جنازه...
برابرِ همه ی لهجه ها، تمامِ بیان ها به گفته ی همه ی شعرها، تمامِ رمان ها میان تور و خزه، یک پریِ یخ زده بودی تو را از آب گرفتند نیمه شب ملوان ها... تمام ساحل کِل می کشید تا که رسیدی به افتخارِ تو ساز و دُهل زدند...
تو نیستی و زندگی انگار تعطیل است تو نیستی و ساعت این شهر خوابیده....
کجای سینه ام پنهان کنم عشق بزرگت را...؟
آه …بدرود گل یخ زده ی بی کس من آه بدرود زن کوچک دلواپس من …
مرگ پشت سرمان بود، نمی دانستیم بوسه ی آخرمان بود، نمی دانستیم…
وسط انقلاب و آزادی یک خیابان به نام کارگر است !
بیت تا بیت فقط فاصله کم می کردی شعر می خواندم و محکم بغلم می کردی...
