متن تک مصراع

به بی دردان بیان درد دل، درد دگر باشد...

امشب...
نظر به روی تو از خواب خوشترست
‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎

عشق درسی است که در مدرسه حاصل نشود

چنان آمیختم با او

که دل با من نیامیزد...

دل داده ام بر باد

بر هر چه بادا باد...

من شبم تو ماه من
بر آسمان بی من مرو...

بی تو با مرگ عجب کشمکشی من کردم

دل از من بُرد و روی از من نهان کرد ...

چمدان بسته ام

از هرچه منم ، دل بکنم....

فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم...

در این سرما و باران یار خوشتر

ما به آغوش تو یکباره چه محتاج شدیم

اوست نشسته در نظر من به کجا نظر کنم

اولین شرط معلم بودن عاشق بودن است

لب خاموش نمودار دل پر سخن است

هر کجا مرز کشیدند، شما پُل بزنید

ماییم و همین آرزوی یار و دگر هیچ

ماییم و شب تار و غم یار و دگر هیچ

پریشان خاطریم اما توانِ ایستادن هست

دل قوی دار که بنیاد بقا محکم از اوست

به حسن و خُلق و وفا کس به یارِ ما نرسد

چه توان کرد؟ که عمر است و شتابی دارد

حافظ :

ای خوش آن خسته که از دوست جوابی دارد

جان چه می دانست از دنیا چها خواهد کشید