متن خفقان

مرا فرابخوان
هنگامی که جهان در خفقان سکوت است…
-الهه قائمی-

به سکوت
دعوتم نکن . . .
من
گلویی پا به ماه دارم

دلتنگی نوعی فریاد است
فریاد خفقان...
از درون رنج می بری
از درون شرحه شرحه میشوی
مروارید اشک هایت صورتت را
چنگ می اندازند و سر انجام
صبح همان روز
شاد تر و بَشاش تر از هر روزی
از خواب بر میخیزی...
دلتنگی نوعی فریاد است....

مشت می کوبم بر در
پنجه می سایم بر پنجره ها
من دچار خفقانم، خفقان
من به تنگ آمده ام از همه چیز
بگذارید هواری بزنم
آی! با شما هستم
این درها را باز کنید
من به دنبال فضایی می گردم
لب بامی
سر کوهی
دل صحرایی
که در آن...

ما هرکه باشیم، کسی را داریم که برای نفس کشیدنمان لازم است، اگر نداشته باشیم هوا نداریم، خفه می‌شویم، آن‌وقت است که انسان می‌میرد ...
مُردن از نبودن عشق، هولناک است؛ خفقان جان است !

به طرز شگفت آوری دارم خفه می‌شم. نفس از سینه‌م بالاتر نمی‌آد.
دوش می‌گیرم، کولر، اسپری، هوای آزاد، هیچ‌چی جواب نمی‌ده
از تو دچار خفقان ام