دوش در حلقه ما زمزمه و نای تو بود دل ز هر حلقه زدی، شوق تمنای تو بود در شب تار غمت، ماه فروزنده من نور چشمم همه از پرتو سیمای تو بود چون صبا بوی تو آورد به هر کوی و گذر دل من واله و شیدا ز سودای...
درسینه نهان کردم راز دل ویرانم تا کس نشود آگاه از حال پریشانم هر چند گریزی نیست ازتیر بلای تو من باز به شوق تو هر روز غزل خوانم مشتاقم و مهجورم بی خوابم وآشفته یارب نظری فرما بر مستی وحرمانم اعظم کلیابی بانوی کاشانی
صحبت از می، کنم و عشقِ تو و راز نهان تا سحرگه، بسرایم،غزلی؛بهر تو ای شاه جهان
چه راز نهان است میان دست و دل به هرچه که دل بستم ز دستانم برفت ارس آرامی
