متن ساجده حسینی

ایمان دارم روزهایی
فرزندان آینده ی زمین
از داستان عشق من به تو خواهند دانست
از عشق مان کتاب ها خواهند نوشت.
همانگونه که لیلی و مجنون و شیرین فرهاد بودند
عشق ما هم شُهره ی سرزمین ها خواهد شد.
و بر سر زبان ها خواهد افتاد.
ما مثل عشاق...

احساس می کنم لحضه ها هزار بار تکرار می شوند و من خسته تر از دیروز...

وقتی یه نفر حتی بیشتر از خودت دوستش داری؛ اگه این عشق نیست پس اسمش چیه؟

غمی در سینه دارم
که با هیچ نگویم
عشقی در سر دارم
کز این راز نگویم

وقتی عاشق میشی
وقتی دلتنگش میشی
هر ثانیه برات حکم یه سال رو داره
اینطوریه که آدمای عاشق از درد دوری معشوقه ش،
توی ثانیه های لعنتی گیر می کنه و پیر می شه


منم بدجوری گیر کردم بین این همه فشار ثانیه ها...
بیا و نجاتم بده!

من آن زمان درد دل نگرانی را فهمیدم که عاشق شدم...

انقدر آشوبم که هیچ چیز هیچ کس مرا نخواهد فهمید

چشم های تو
دو گوی درخشان
گویی که چون کهکشان ها در آن نهفته است
دگر در تاریخ تکرار نخواهد شد
چشم های تکرار نشدنی تو...

می دونستی اگه عشقت رو فریاد بزنم؛ گوش عالم رو کر می کنه؟!

وقتی بهت نگاه می کنم، حس می کنم چقدر خوشبختم که خدا نگاه کردن به چشم هات رو، قسمت من کرد!

دوستت دارم!
اما نپرس 《چقدر!؟》
آخه مگه عشق حد و اندازه داره؟!

یه آدم مگه چقدر می تونه خواستی باشه؛ که تو هستی؟!

عشق یعنی از بین میلیون ها آدم، تو فقط برای یه نفر بمیری؛ مثل تو...!

گاهی دلم می گیره؛ از آدم هایی که دلم براشون تنگ میشه!

در لا به لای زمان هایت می جنبم که وقتی را برای حرف زدن با تو صید کنم
زمان هایی که به دنبال مشغله هایت هستی.
من دقیقا در همان زمان ها، منتظر پیغامی از طرف تو هستم
یا دست کم منتظر خواندن شعرهایی که برایت سرودم، هستم
هر شعری...

من تو را حرف می زنم، می نویسم، می خوانم
من تو را نفس می کشم.
من در درون تو زندگی می کنم

در آسمان چشم هایت ، می نگرم ریزش گلوله برف های رویاهایت را به دریای عشق.
و قلبم موجی ست در تلاطم دریای چشم های تو...

رخسار خندان تو غوغایی در دل کهکشان های وجودم بر پا می کند

من آن چیزی نیستم که تو می بینی
در من آدمی مدت هاست مرده است
بوی تعفن ش کاشانه ی قبلم را به گند کشیده
مرگ را در چشم هایم ببین
به زبان توجهی نکن
که زبان ها بسیار یاوه گویی می کنند

تو را می نویسم
تا آیندگان از گوهری چون تو بدانند

بخوانند
روزگاری در این دیار
در سینه ی من
عشق هنوز نفس می کشد



برای بقای نسل عاشقان
عشق تو را فریاد هم می زنم
عوام را هوشیار می کنم
که عشق هنوز در این حوالی پرسه می زند...

روزی صورتت را با دو دستانم احاطه می کنم
یه دل سیر نگاهت می کنم.
از باده ی چشم هایت می نوشم.
مست نگاه ت می شوم.
جز به جز صورتت را با چشم هایم می بوسم
به تلافی روزهایی که نبودی برایت حرف می زنم.
گوش هایت را از...

ای صبح بهارانه ی من
از آسمان نیلگون چشم هایت ببار نگاه ت را بر سرزمین دلِ تشنه ی من
چتری کن ابرهای نقره فام آغوش ت را سایه بر عشق سوزانِ من
نسیم نفس های بهارانه ات را بوز بر رخِ مستانه ی من
و از حکایت عاشقان اردیبهشت...

دل تنگ می شود
و من در خفقان دلتنگی نفس می کِشم
و در نهایت نفس مرا می کُشد
دل که تنگ می شود
جا برای صبر نیست

دل تنگ می شود و من در اندیشه ی سودای تو به تنگنا می آیم
دل تنگِ من، رحمی بورز
شاید که...