متن سرکوب

اخبارِ ناگفته

در دهانِ بازِ فاشیستی تمساح های نیل

می‌چرخند

کلمه‌ها

تکه‌های گوشتِ آویزان از قلابِ زبان

دست‌ِ نخ‌های پنهان

عروسک‌گردانِ افکارِجهان

چشم‌های دریده‌ی مانیتور

سوال از آزادی را

فیلتر می‌کند

و پاسخ

در سکوتی بی‌صدا

همبستر بزاق

به حلقومِ هیچ می رسد

در مرامِ فرزندان کابالا

هر نقطه‌ی پایان...

بغضها در حنجره خانه ساخته اند
آخر مجالی نیست برای حرف زدن

هیچ چیز با سرکوب از بین نمی رود؛ برعکس، فقط قویتر می شود. سرکوب کردنِ هر چیز، سببِ تشدیدِ جاذبه آن می شود. آنچه را سرکوب کرده ایم، وارد لایه های عمیق ترِ اگاهی ما می شود و به نحو دیگر سر بر می آورد...

من یک دخترم در تمام بچه گی ام عروسکی با دامن رنگی چین چین به دستم دادند و بهم آموختند که بااااید فداکار باشم باید همه ی وجودم را فدای دیگران کنم که برای لباس پاره شده عروسک دل بسوزونم و اشک بریزم ، بی خبر از آن که چشمم...

یاد بگیریم آدم های به موقعی باشیم !
آدمهایی که سر وقت در برابر احساس ها و رفتارها
عکس العمل نشان می دهند
به موقع محبت می کنند
و به موقع گله و شکایت …
یاد بگیریم که در برابر ترس، ناکامی نگرانی ،خشم ، دلخوری و … سکوت نکنیم...

بسیار آسان تر است که میلی اولیه را سرکوب کنی تا اینکه بخواهی امیال بعد از آن را برآورده سازی.

گاهی
به خواستن نیست...
وقتی چیزی قرار نباشه اتفاق بیفته،
حتی از دست سرنوشت هم کاری برنمیاد.
گاهی کوه به کوه که نه ، آدم به آدم هم نمی رسه.
کنار هم پیر شدن، با کنار ایستادن و پیر شدن یکی دیگه رو دیدن،
خیلی فرق داره...
بی رحم ترین...

هر نوع سرکوبی منجر به ایجاد جنگ می شود.