چون که از آواره گی مقصود جز آشوب نیست حال ما افسرده تر ، از حال آن محبوب نیست! رفت شادی های ما بر باد و در کنج قفس بلبلی شوریده را آواز هم مضروب نیست گفت لیلی حرف دل ، مجنون به راهش جان نهاد حیف شد در عصر...
دلم به شوق نگاهت بهانه می گیرد چه کرده ای که دلم درفراق ، می میرد به یاد این دل من باش هرکجا هستی دلم به یاد تو افتد ، عجیب می گیرد ( بهزاد غدیری شاعر کاشانی)
یک کوه نمک نذر دو چشمان سیاهت ای جان و تن و دیده به قربان نگاهت این رسم بُتان نیست فنا کردن عاشق یک عمر بمانم نگران چشم به راهت !!؟ بهزاد غدیری شاعر کاشانی
حالا که تقدیر ، تو را به دریچه ی قلبم کشاند بیشتر بمان... تو که اینگونه بیخبر دل می بری بی اِذن هم نرو... مهمانخانه ی دل را با فرش کاشان مزین کرده ام... کفش هایت را به در کن... چایی ات را بنوش... در کنار مردی از دیار کاشان......
