متن شاعر کاشانی

تو فقط باش...
بودن تو کافی‌ست برای جاری شدن معنا در جهان.
اگر پرنده‌ هستی
آسمان، بی‌دغدغه‌تر پرواز خواهد کرد
اگر ماهی‌ هستی
دریا آرام‌تر نفس خواهد کشید
اگر گل هستی
دشت ، رنگ تازه‌ای خواهد گرفت
تو فقط باش...
بی‌نیاز از واژه ـ بی‌نیاز از اشاره
و بگذار عشق...

تو فقط باش...
بودن تو کافی‌ست برای جاری شدن معنا در جهان.
اگر پرنده‌ هستی
آسمان، بی‌دغدغه‌تر پرواز خواهد کرد
اگر ماهی‌ هستی
دریا آرام‌تر نفس خواهد کشید
اگر گل هستی
دشت ، رنگ تازه‌ای خواهد گرفت
تو فقط باش...
بی‌نیاز از واژه ـ بی‌نیاز از اشاره
و بگذار عشق...

چون که از آواره گی مقصود جز آشوب نیست
حال ما افسرده تر ، از حال آن محبوب نیست!

رفت شادی های ما بر باد و در کنج قفس
بلبلی شوریده را آواز هم مضروب نیست

گفت لیلی حرف دل ، مجنون به راهش جان نهاد
حیف شد در عصر...

دلم به شوق نگاهت بهانه می گیرد

چه کرده ای که دلم درفراق ، می میرد

به یاد این دل من باش هرکجا هستی

دلم به یاد تو افتد ، عجیب می گیرد

( بهزاد غدیری شاعر کاشانی)

یک کوه نمک نذر دو چشمان سیاهت

ای جان و تن و دیده به قربان نگاهت

این رسم بُتان نیست فنا کردن عاشق

یک عمر بمانم نگران چشم به راهت !!؟

بهزاد غدیری شاعر کاشانی

حالا که تقدیر ، تو را
به دریچه ی قلبم کشاند
بیشتر بمان...
تو که اینگونه بیخبر دل می بری
بی اِذن هم نرو...
مهمانخانه ی دل را با فرش کاشان
مزین کرده ام...
کفش هایت را به در کن...
چایی ات را بنوش...
در کنار مردی از دیار کاشان......