شعر انتقادی

💕این شعر زیبا حکایت این روزهای ماست

چه کسی میگوید:
که گرانی شده است؟
دوره ی ارزانیست
دل ربودن ارزان!
دل شکستن ارزان!
دوستی ارزان است!
دشمنی ها ارزان!
چه شرافت ارزان!
تن عریان ارزان!
آبرو قیمت یک تکه ی نان...
و دروغ از همه چیز ارزان تر...
قیمت عشق...

این قوم و فامیلی که میبینی همه بازیگرند
وقتِ تنگ با هم غریبه، وقتِ خوبی، یاورند

چونکه حرف سود و مالی آید وسط
در فروشِ جان اولاد از همه، تاجر ترند

در شهرِ پُر آشوبِ باورها
گوساله ی کوری دَهن وا کرد
اِفلیج نعشش بر سَرِ خودکار
یار و مریدی تازه پیدا کرد

از شاخ تا دُم سجده لیسیدند
خُفاش های پهنِ بر دیوار
دنیای تنگش صندلی با چرخ
نُشخوار های سَمّی و بیمار

در لابلای معده ی تزویر
مُشتی منافق...

(پاسخ اهانت به حکیم ابوالقاسم فروسی)

«دردِ دنائت»

سلیطه، از خردمندی چو فردوسی، چه‌می‌فهمد؟
خدا داند نمی‌فهمد؛ نمی‌فهمد؛ نه‌می‌فهمد ۱

سلیطه، از سر عادت کند سر را به هر سوراخ
نمی‌داند که شاید بیند آن چیزی که گوید: آخ

سلیطه، سِیر کرده با سبک‌مغزی به آثاری
که باشد موجب آگاهی...