مجسمه با کتابی در دست نشسته در آرامش، در اتاقی آرام ، نور می رقصد و سایه ها را عمیق می کند. چشمان او، دریچه ای به دنیای جدیدی از دانش، دستانش، دنیایی از اندیشه را ورق می زند. با ورق زدن هر صفحه، ایده ها و مفاهیم تازه ای...
من اسیر مجسمه ای شده ام که از تو به جا مانده است مدفون خاطرات و مغلوبِ ترک کردن است... برای فراموش کردنت عکس هارا ، فیلم ها و یادگاری هارا از بین برده است تار سفید موهایش را با رنگ می پوشاند خطوط صورتش را با آرایش محو میکند...
𖣘•❦︎ + چرا قلکای به این قشنگیِ چینی میسازن؟! خب پولاش که زیاد شد مجسمه ی به این نازیو باید بشکونیم! - از قصد اینجوری میسازن! + چرا؟! - که بدونی خیلی وقتا باید واسه رسیدن به پول و ثروت چیزای قشنگو پودر و داغون کنی... + می ارزه؟! -...
خودت باش، نه تندیسی که دیگران می خواهند! وقتی قالب فکر دیگران می شوی، زیبا میشوی به چشمشان، اما ،، قبول کن.. تمام مجسمه ها شکستنی هستند، در کمال زیبایی..
محبوبم سنگ مرمر همانقدر که درخشنده و زیباست، همانقدر هم سرد است...تن آدمی خنک می شود وقتی به آن تکیه می دهد...آنقدر خنک که پوست مور مور می شود و یواش یواش دلزده ات می کند...آنقدر که می گریزی و دوباره به گرمای زندگی در درون خودت چنگ می اندازی...نمیدانم...
اگر می خواهی مجسمۀ کسی را بسازی، مجسمۀ معلمان را بساز. آن ها قهرمانان جامعه هستند.
گنجشک های شهر دیگر حوالی آدم ها پر نمی زنند از وقتی به جای درخت ها مجسمه هایی کاشته اند که بوی هیچ فصلی را ندارد.
این روزها مانکنم ترجیح میدهم مانکن باشم چون جسمم تهی شده پوچم مانند مجسمه چینی طغیان شده همه ی وجودم تکه تکه میشود فرو میرزد اگر تکانش دهی
