متن ناتمام

هر انسانی که در زندگی‌مان می‌آید،
آینه‌ای‌ست از فضائل و رذائل ما،
عشق و نفرت‌مان،
زیبایی و زشتی‌مان.

سکوت کردی،
اما لب‌هایت
هنوز روی گردنم شعر می‌خوانند…
بی‌صدا،
بی‌رحم،
بی‌تو.

هر شب،
لمسِ خیالت
روی تنِ خسته‌ام می‌ریزد،
مثل باران،
بی‌اجازه،
بی‌امان…

زمان چه بی معنا میگذرد
امان از روزها که
همانند سال میگذرند
چه ناتمام مانده ام...
من...
در کوچه پس کوچه
های این شهرویران

همه ی ناتمام ها یک روز تمام می شوند. هر کدام یک شکلی، اما خب... ناتمام نمی مانند.
آرزوهای نصفه نیمه یا کامل می شوند،
یا دستت می رسد،
یا دیگر دوستش نداری،
یا وقتی حوصله اش را نداری در مشتت می آید،
یا.... تمام می شود بالاخره. یک روز...

مرا ببر
آنجا که تا ابد باشی
که من بدون تو ناتمام می مانم

‌ ️️️