متن مستی

ای دل، از چه بیزاری؟ با زخم، که می‌سازی؟
با یاد، که دم سازی؟ تو کودک دلبازی

این مکتب عشقت بود غم‌ها همه مشقت بود
برخیز، وقت تنگ است دیدار یار، مرگ است

با سایه چه می‌جنگی؟ با گریه چه می‌زنگی؟
در سینه نفس مرده‌ست قلبت به جنون خورده‌ست

برخیز...

بزن ای عشق دیوانه بزن آتش به این خانه
که جانم شعله ور گشته رها کن در میخانه

مپرس از عقل و از منطق که اینجا حکم با دل‌هاست
تو ای ساقی بیا بازم که غم در من کنون پیداست

مزن بر طبل بی‌رحمی مپاشی اشک بی مرهم
که من...

نیایش

عشق، دستهایش پر از جام می است
میدهد،میخورم، مستم میکند در نیمه شب
رقص عشاق خدا نیمه شبان دیدنی است

من زخم ام!
و زندگی زخم های دردناک پی در پی است و
مرگ هم وقت و بی وقت می رسد.
مستی تنها چاره ی درمان زخم های من است.
باشد که دود و مستی درون استخوان هایم راه یابد
شاید که از یاد ببرم
من،
تکه گوشتی زنده ام......

به مستی...... شب سپری شه
بیدار بمونی شاید از عشقت خبری شه
میگن عشق به همین حال بدی و در به دری شه
شکستی..... با دل سنگت منو شیشه به شیشه...


_برشی از ترانه

دامن شدم من
آتش این عشق کور را
هر شب که برده ام
با مردم سیاه مست تو
تا صبح
رقص بوسه های ناصبور را...

سر خوشم، این ناگهان مستی ز بوی جام کیست؟
شعله می ریزد زبانم، بر زبانم نام کیست؟

من، پشیمانم با دو صد داغ توبه، به پیشانی
با مستی خماری عجین گشتم، توبه چه می خوانی؟!🍷
........

فیروزه سمیعی

تی تی تیک تیک
تی تی تیک تیک
تی تی تاک

تیتی تاک تاک
تی تی تیک تیک
تی تی تاک

ساعت به وقت مستی


فیروزه سمیعی

الا یا ایها الطلاب شبخیزی بده باده ناب شیرازی

کز مستی دلی خالی شود همه را حرف راستی

بر کوی و برزن میخانه گشتم هیچ نبود
تو آن مستی مایی اگر مستانه نبود

ای دل مباش یک دم خالی ز عشق و مستی

آغوش بگشا تا مرا در بر بگیری
از هرم جانسوز تنم آذر بگیری

یک شب بیا برروی مرداب خیالم
تا بوسه از گلهای نیلوفر بگیری

آرام بنشین روی بال خاطراتم
تا بر فراز آسمان ها پر بگیری

یک عمر بی تردید در مستی بمانی
از شهد لبهایم اگر ساغر بگیری...

رخ ام، در شعله ی واماندگی، سر، پُرنشان سوخت
به رویاهای رعد آسای من، دنیای جان سوخت

و تاریکی که بر برگِ نهالان ام، لم انداخت-
تنِ خورشید در گم گشتگی هایش، عیان سوخت

چنان آیینه گم شد در غبارِ دیدگاه ام
که آیینِ جهان، از تشنگی های کلان سوخت...

گلخنده نمی بینم در چهره ی زیبایت
دیگر ندهد مستی شهد لب مینایت

بگشا گره ابرو ای جذبه ی جادویی
مستانه نگاهم کن بادیده ی شهلایت

محمّدرضا توسّلی

باز مستی ها ز دل آغاز شد
باز کار مرغ دل پرواز شد
نام یارم بر لبم جاری شدو
این دلم آیینه ی اعجاز شد


مصطفی ملکی

مرا بنوش
همچون تشنه ای
که به آب حیات
رسیده باشد
وبنوشمت
همچون مستی
به شراب ناب...

ندای صبح بخیر از تو️
نوای مستی اش با من
عجب صبحِ قشنگی شد
نگاهت در نگاه من...


️️️

من مستم و این مستی من
مستی می نیست
چون یاد جمال تو کنم،
مست شوم من،،،

️️️

صد هزاران جان فدای
لحظه های دیدنت
غنچه ی طبعم شکوفا
گشته از خندیدنت
مستی و دیوانگی
هم عالمی دارد عزیز
سرخوش از آن لحظه
رویایی بوسیدنت...️


️️️

نِداے صُبح بِخیر از تو️
نَواے مَستی اش با مَن....
عَجب صُبحِ قَشنڪَے شُد
نڪَاهَت دَر نِڪَاهِ مَن....



️️️

گرمی دستان تو یا باده ی چشمان تو
گر چه کار هر دوشان مستی ست اما بوسه ات…

‏مثل سردرد پس از طی شدن مستی ها
خسته ام.مثل تمام دهه ی شصتی ها..

ای دل تو چرا باده پرستی؟

هر دم تو چرا جام بدستی؟

هر لحظه که من از تو سراغی گیرم

باز بینم که تو می خورده و مستی!