بغلت را به من بده در میان این همه بی کسی در میان این همه خستگی بغلت را بده تا گم شوم در امانِ دستانت در پناهِ آغوشت بغلت یعنی فراموشی دردها یعنی پایان شب های سرد یعنی بودن در لحظه ای که فقط آرامش است بغلت یعنی بی زمان...
چی از این غم انگیزتر... لابلای واژه ی شعرها تو را بخوانم... قافیه بسازم از خاطرات در کافه های بارانی شهر... شجریان شوم برای صدایت... و به تصویر بکشانم همانند فرشچیان جادوی چشمانت را و همچون شاملو با هر واژه دلبری ات را به جان بخرم اما تو در گوش...
