متن خنجر

او به قلبم خنجر خود را فرو می کرد و من
مضطرب بودم مبادا دست او زخمی شود

شیدا صیادیپور
از شاعران برجسته کشوری که متولد 1377 می باشد و بر خلاف جوان بودنش اشعار پخته و قابل تاملی می سراید

نیامد خم به ابرویم ز خنجر های بیگانه

ولی تا پای مرگ رفتم به لطف آشنایانم

در آستین دوستان، خنجر اگر باشد
دور وبرم چیزی به جز دشمن نمی ماند
رضاحدادیان

تن
بیرق آرزوهایِ بر باد ،
من
تابوتِ هزار عقده یِ پنهان،
تنِ من
خنجری است زهرآلود
نشسته
به قلبِ امید .

ای آنکه دل را برده ای جان را ببر در راه خود
تنهای تنها مانده ای ما را ببر همراه خود

شعر تو گر طغیان کند اعجاز موسی میکند
در مسیر گردش اش باشم مدارا می کند

آتش بگیرد خنجرم خون بربزد از جگرم
آقا تو را گم کرده ام...

و شما نمی دانید که با هر حرفتان چه خنجری به قلب هایمان میزنید....

آنی

دردا ز تو هیچ اثر از مهر و وفا نیست
در دل سنگ تو جزء جور و جفا نیست

محنونم و در کوی تو افسرده و حیران
از تو هنری غیر شکستاندن دل ها نیست

تو ای تلفیق خنجر و خون و زیبایی
خوب رویان را چنین راه و روش...

دلم دیوانه شد دیوانه شد دیوانه دیوانه
توکه رفتی شکستم من بریدم دل زکاشانه

دراین غربت چه تنهایم فقط یادت مراباقیست
مرامست ورها کردی شکستی جام و پیمانه

نبودت بردل شیدای من ؛ چون زخم خنجرشد
تو چون شمعی فروزانی منم ان خسته پروانه

تو رفتی و امید من چو...

ما از کسایی خنجر خوردیم که یه روزی بهترین و نزدیکترین دوستامون بودن

قرن هاست خفته ایم
با قلبی در مشت
وخنجری در آغوش

هر کس به من خنجر زد آن را درنیاوردم
این گونه آسان می شمارم دوستانم را

سنگین شده ام و سرشار از
اشک هایی که دیگر
نه گونه هایم را خیس می کند
و نه رد شوری اش دور لب هایم را
اما وزنش
با رد شدن از دریچه های کبود قلبم
با خنجری به دست
تا اعماق هستی می کشاندم

می روم تا تمام کنم
هر چه زمستان بر لطافتِ گونه هایم
و خنجر بر گلوگاه روشنایی ام.
از سرطانی آسودم
که مرا نمی خواست و
چه هولناک مهری و چه
سخت دامانم چسبیده بود،
اندوهناک عشقی، ریشه خشکاند
وسط قلبی که زنجیر پاره کرد،
گریخت
گریخت
تادورترهای دور.

به آخر می رسم بی تو ، به دیوار و شب و خنجر
.
بهارُ عشقُ دعوت کن به این تقویم ِخاکستر
.

خنجر از پشت می زنند
چه دوستان خجالتی دارم من...

به سلامتی اون زندونی که امشب شب اول حبسشه...

به سلامتی اون سربازی که امشب شب اول خدمتشه...

به سلامتی اون اعدامی که امشب شب آخرشه و حالش دیدنیه...

به سلامتی اونی که تو صف اهدای عضوه و نفسای آخرشه...

به سلامتی مادری که جلو در اطاق بچشه ولی شب...

همان دستی که آخر خنجری از پشت خواهد زد
به حلوای تو در روز عزا انگشت خواهد زد...

تو اگر میداستی
که چه زخمی دارد
که چه دردی دارد
خنجر از دست عزیزان خوردن
از من خسته نمی پرسیدی
آه ای مرد چرا تنهائی