متن پریسکه

بذر هم نذر کنی خیابان بیابانم یک طرفه است

علی هم که باشی اگر کوفه نخواهدت
ابن ملجم ها برسرت آوار می شوند

بعدِ سلاخی دوشاب

دوغ خاردار

نوش تان

برای دیدنت نور می خواستم
به ایوان کشاندمت
نمیدانستم اسیر مهتابی🌜

زندگی
زیباترین راه
به مرگ است...!

این یاد تو، و من
افسانه ای شده ست
ماه و پلنگ تر...!