متن پشیمانی عاشقانه

قدر بودنت را نفهمیدم...
چه دیر فهمیدم که حضورت گنجی بود که بی‌دریغ از دست دادم.

هر لحظه در کنارم بودی، با مهربانی، با سکوتی که پر از عشق بود،
اما من، غرق در روزمرگی‌ها، در هیاهوی بی‌معنا،
قدر آن نفس‌های گرم، آن نگاه‌های آرام را نفهمیدم.

حالا که نیستی،...

اینو به خاطرت بسپار؛

همیشه به آدما
به اندازه ای محبت کن
که بعدش مجبور نشی
ثابت کنی که یه احمق نیستی

چهل سالگی یادت نمیاد که فلان کافه و رستوران لاکچری رفتی یا نرفتی! فقط یادت میاد یکی بود که حسابی میخواستت!
خواستنی که ۲۰ سالگی از دست دادی!