متن چهل سالگی

در هیاهوی بیست سالگی
مات مانده بودم
خامی سی سالگی را
در پختگی چهل سالگی
چند لقمه زندگی برداشته ام

حالا هر روز صبح
در کافه چشمانت
داغ می نوشم
امید را

مرد نباید بترسه
اگه بترسه تو زندگیش هیچ پُخی نمیشه!
نترس...

امروز، جهان چهل‌و‌یک سال است که
مهربان تر شده،
از روزی که تو را
در آغوش گرفت.
و من، زنی بی‌سپر،
که از تو آموختم
عشق،
گاهی پناه است
گاهی آتش
و گاهی… هر دو
با تو، زن شدم.
با تو، بلد شدم مهربان تر شوم
بلد شدم دل ببندم...

چهل سالگی یادت نمیاد که فلان کافه و رستوران لاکچری رفتی یا نرفتی! فقط یادت میاد یکی بود که حسابی میخواستت!
خواستنی که ۲۰ سالگی از دست دادی!

چهل سالگی



گفتی بهم پسر جون ، زندگی کن قشنگه
رنگ جماعت شو تا ، دنیا باهات نجنگه

حرفتو گوش کردمو ، با همه کس نشستم
نمیدونم چی شد که ، دلم همیشه تنگه

عاشقه عاشق شدم ، دل رو به دریا زدم
اما تو دریای دل ، بجای ماهی...

نمی فهمم عشق را

شاید که زود باشد

چهل سالگی

به نظرِ من،
بحران، برایِ چهل سالگی نیست...!
.
هرکدوم از ماها،
یه روزایی تلخیم،
یه روزایی گُنگیم،
و یه روزایی ضعیف میشیم...
.
نه به سن مربوطه، و نه به روزگار...
.
ما آدما، زندگیمون،
پُر شده از، بحرانِ چهل سالگی،
اونم تو هر سن و سالی از عمرمون......

در چهل_سالگی هم که باشی

طنین صدای کسی که

تو را به "نام کوچکت"

بخواند و

پشت هر بار که صدایت می کند

"عزیزم"

بگذارد

می تواند عاشق ات کند.



و تو



بعد از تمام شدن حرفهایش

دختربچه ی هجده ساله ای می شوی

که دوست دارد

بال در بیاورد...

آدم وقتی جوان است به پیری جور دیگری نگاه می‌کند. فکر می‌کند پیری یک حالت عجیب و غریبی است که به اندازه‌ی صدها کیلومتر و صدها سال از آدم دور است ...
اما وقتی به آن می‌رسد، می‌بیند هنوز همان دخترک پانزده ساله است که موهایش سفید شده ، دور...