پیامک حافظ

و ای یادِ توام مونس در گوشه ی تنهایی

هوا خواه تو ام جانا
و می دانم که می دانی

من که شاعر نیستم اما نمیدانم چرا
تا تو را میبینمت انگار حافظ میشوم

اعظم کلیابی بانوی کاشانی

لطفِ خدا بیشتر از جرمِ ماست

در وفای عشق تو مشهورخوبانم چو شمع

دل از من بُرد و روی از من نهان کرد ...

فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم...

به حسن و خُلق و وفا کس به یارِ ما نرسد

چه توان کرد؟ که عمر است و شتابی دارد

بازآ که ریخت بی گلِ رویت بهارِ عمر...

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست

(حافظ)

هر که را نیست ادب، لایق صحبت نبود!

خوش تر از نقش تو در عالم تصویر نبود

مجال من همین باشد که پنهان عشق او ورزم

غبار غم برود حال خوش شود
حافظ

مرا امید وصال تو زنده می دارد

جان ها فدای مردم نیکو نهاد باد

ای دل مباش یک دم خالی ز عشق و مستی

فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش

لطف خدا بیشتر از جرم ماست

ای من غلام آن که دلش با زبان یکی ست

عاقبت منزل ما وادی خاموشان است

خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

چشم بد دور که هم جانی و هم جانانی