دلم در دست او گیر است، خودم از دست او دلگیر عجب دنیای بیرحمی، دلم گیر است و دلگیرم
خوشا سکوت؛ فنجان قهوه، میز. خوشا نشستن چون مرغ دریایی به تنهایی که بر چوبکی بال می گشاید
هیتلر در جنگ جهانی دوم به تنها قشری که اجازه وارد شدن به جنگ در کشورش نداد معلمین بودند و دستور داد معلمین را در سنگرهای زیرزمینی محبوس کنند دلیلش را از او پرسیدند... او گفت: اگر در جنگ پیروز شویم برای جهانگشایی به آنها نیاز داریم و اگر شکست...
در دنیا از سه آهنگ می هراسم: صدای ڪودڪی از بی مادری، صدای عاشقی از جدایی، و صدای مجرمی از بی گناهی...
بوی زلف او حواسم را پریشان کرد و رفت........
دوستت دارم همان قدر که نمیگویم ! همان قدر که نمیدانی ! همان قدر که نمی آیی
همیشه دلم خواسته بدانم لحظه‌های تو بی من چطور می‌گذرد؟ وقتی نگاهت می‌افتد به برگ..... به شاخه........ به پوست درخت...... وقتی بوی پرتقال می‌پیچد وقتی باران تنها تو را خیس می‌کند! وقتی با صدایی برمی‌گردی..... پشت سرت ...... من نیستم !
باران ڪه شدى مپرس،این خانه ى ڪیست.. سقف حرم و مسجد و میخانه یڪیست.. باران ڪه شدى، پیاله ها را نشمار... جام و قدح و ڪاسه و پیمانه یڪیست.. باران ! تو ڪه از پیش خدا مى آیی توضیح بده عاقل و فرزانه یڪیست.. بر درگه او چونڪه بیفتند به...
بیا که میرود این شهر رو به ویرانی بیا که صاف شود این هوای بارانی
شخصی تعریف میکرد: یه همکارداشتم سربرج که حقوق میگرفت تا15روزماه سیگار برگ میکشید، بهترین غذای بیرون میخورد ونیمی از ماه رو غذا ی ساده از خونه می آورد، موقعی که خواستم انتقالی بگیرم کنارش نشتم گفتم تا کی به این وضع ادامه میدی ؟ باتعجب گفت: کدوم وضع! گفتم زندگی...
زندگی بسیار کوتاه است. خطر کن، پای میز قمار زندگی بنشین. چه میتوانی از دست بدهی؟ ما با دستان خالی آمدیم، با دستان خالی هم خواهیم رفت، چیزی برای از دست دادن وجود ندارد.
عقاب داشت از گرسنگی می مرد و نفسهای آخرش را می کشید. کلاغ و کرکس هم مشغول خوردن لاشه ی گندیدۀ آهو بودند. جغد دانا و پیری هم بالای شاخۀ درختی به آنها خیره شده بود. کلاغ و کرکس رو به جغد کردند و گفتند این عقاب احمق را می...
زنی را دیدم که سفید می پوشید و سیاه زندگی می کرد شطرنج بازِ ماهری بود!
اگر دارید به زبان بیاورید! که بازى نمیکنید، از باختن با اشاره میخواهید بفهمانید واقعاً دارید و به زبان نمى آورید. از راه میرسد که تکه کلامش است مى آید، مى گوید، مى برد دلش را و شما میمانید و هایى که در عطر پیراهنش جا مانده است...
نامت شنوم دل ز فرح زنده شود
ﭘﺮ ﻧﻘﺶ ﺗﺮ از ﻓﺮﺵ ﺩِﻟﻢ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﺯ ﺑَﺲ ﮐﻪ ﮔﺮﻩ ﺯﺩ ﺑﻪ ﮔﺮﻩ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ...
می‌دانم شبی تاریک در پی است ، من به چراغ نامت محتاجم... طوفانهایی سر چهار راهها ایستاده‌اند و انتظار مرا می‌کشند و من به زورق نامت محتاجم
رنج فراق هست و امید وصال نیست این هست و نیست کاش که زیر و زبر شود...
نامت شنوم، دل ز فرح زنده شود حال من از تو شود وز غیر تو هر جا سخن آید به میان خاطر به هزار پراکنده شود
دلم هوای تو دارد هوای زمزمه ات..
ای که نزدیکتر از جانی و پنهان ز نگه... هجر تو خوشترم آید ز وصال دگران....
دلم تنگ است دلم می سوزد از باغی که میسوزد نه دیداری نه بیداری نه دستی از سر یاری مرا آشفته می دارد چنین آشفته بازاری
گر چه خاکسترم و مصلحتم خاموشی است آتش افروزم و شرح شب هجران گویم شب بخیر
از جنون من و حسٖن تو سخن بسیارست قصهٔ ما و تو از لیلی و مجنون کم نیست
