شب نگردد روشن از وصف چراغ نام فروردین نیارد گل به باغ
اسفند که هیچ، فروردین را هم دود کردم و نیامدی. .
و زیباترین ماه ماه فروردین بود.
بخند ای بر لبانت رنگ فروردین که لبخندت گواهی می دهد هرگز زمستان بر نمی گردد!!
چه اسفند و چه فروردین فدایت می کنم خود را مبادا دست هایم را تو با اخمت بلرزانی...
تلخی اخم این جهان به خنده ات شیرین شود هر روز من کنار تو اول فروردین شود
بهار همه با فروردین می آید بهار من، با تو!
بهار که رفتن اسفند و آمدن فروردین نیست بهار یعنی جای بوسههای مردی که تو باشی روی گونههای زنی که من باشم شکوفه بدهد
سلام غربت زیبای صبح فروردین رسیدم و نرسیدی سراب چله نشین