وقتی جوابم می دهی با عشق:جانم من صاحب عالی ترین حال جهانم
دلم گرفته برای دوباره دیدنِ تو برای بوسه زدن موقعِ رسیدنِ تو دلم گرفته برای صدای دلچسبت برای مست شدن لحظه ی شنیدنِ تو پرنده های سراسیمه می شوندآرام دُرُست وقتِ عزیزِ نَفس کشیدنِ تو چه اتفاقِ قشنگی ست عاشقی کردن میان بِرکه ی آرامِ آرمیدنِ تو ! چه آهوانه...
این بهارِ ناب، چون شعرِ تَر است مثل یک دیدارِ تازه، نوبر است آسمان، آیینه کاری می شود در زمین، آیینه، جاری می شود . می شود با خطّی از باران نوشت: بهترین ماهِ جهان، اردیبهشت...
نه... این اختلاف قدیمی راه به جایی نمی برد... حالا بیا که عادلانه جهان را قسمت کنیم؛ آن آسمان آبی بی لک برای تو این ابرهای تشنه ی باران برای من... جنگل برای تو اما نسیم ساده ی عاشق برای من... دریا برای تو رویا برای من... اصلا جهان و...
بزرگراهها، اگر چه بزرگ و گشاده اند اما من و تو را به هم نمی رسانند! کوچه ی آشتی کنان کجاست؟!
منم که گام می زنم همیشه در مسیر تو بدون تو کجا رود کسی که شد اسیر تو ؟!_ _
