متن عادلانه

من تو را نه عاشقانه نه عاقلانه
بلکه عادلانه دوستت دارم
جایی میان همین واژه ها
میان غزلی موزون
که همه قافیه هایش می شود
تو

ای دل، جهان پر است ز نامردمی ولیک
تو مهربان بمان و مکن کینه را شریک
بی‌انصافی و ظلم ز مردم جدا نشد
اما تو مهر ورز، مشو خشم را اسیر
بر طبع سردشان مکن اعتماد، لیک
چون ابر بگذر و ببار از دل صبور
گر راه عدل و عافیتت...

به هرکس اندازه لیاقتش خوبی کن نه مرامت!

مرگ عادلانه ترین چیز در این دنیاست !
هیچکس تا حالا نتونسته از دستش فرار کند. دامن همه را می گیرد؛ مهربان ها، ظالم ها و گناهکارها را، همه را. اما غیر از این، هیچ عدالت دیگری روی زمین نیست !


- صداهایی از چرنوبیل
- سوتلانا آلکسیویچ

نه...
این اختلاف قدیمی
راه به جایی نمی برد...
حالا بیا که عادلانه جهان را قسمت کنیم؛
آن آسمان آبی بی لک برای تو
این ابرهای تشنه ی باران برای من...
جنگل برای تو
اما نسیم ساده ی عاشق برای من...
دریا برای تو
رویا برای من...
اصلا جهان و...

دستت را به من دادی
دلت را به دیگری
این تقسیم " عادلانه " ی
محبتت بود .

‌
دلتان که شکست
یاد دل هایی که شکسته اید بیفتید...
حوادث این دنیا گاهی وقت ها
فقط
گاهی وقت ها...
به طرز عجیبی بسیار عادلانه است...
‌

پاییز... این جا هوای دل ابری می شود آن جا باران می گیرد و این عادلانه ترین حس عاشق ست!