از من بشنو

من همون دیونه ام دیونه ای که
یک عمریه غصه هاشو چال کرده

نوشته پاره کرده دردهاش رو
دائم ویار میوه های کال کرده

این شب اگر گذشت سلام مرا به صبح برسان
که این تن خسته را امید دیدن دوباره ی صبحی نیست

غم جهان چنان بسیار
اما
دیده به شوق دیدنت بیدار
شب گذر نکرد اینسان
از بلندای روزگارانم

مرگ ای آشنای قدیمی ای همزاد
نزدیکتر بیا و در چشمانم خیره شو
آنچه این روزها مرا فرا گرفته چیست؟
نامش را در گوشم زمزمه کن

فال من را گرفتی
گفتی عاشق میشوم
در عجب بودم !!!!!
چرا خود را نمیبینی در آن

تنیده شدم چون پیله به دورت
من از پروانه شُدَنت نمی ترسم
پرواز سهم توست
من ابریشم می شوم
پیراهنی برازنده ی مردی با رسم پروانه

من گره می زنم این فاصله ها را هرشب
تا که کوتاه کنم قصه ی تلخ جدایی ها را

تو نمی دانی شب چه هراس انگیز است
در غیاب تو و آغوش تو تنها ماندن