رویای عقاب و پشه
مهربانی کن از این پس با دل دلدار خود
جا نده یار خودت را در صف اغیار خود
خوشه خوشه جستجو کن دولت اقبال را
تا بریزی خرمن شادی به گندمزار خود
ای زلیخا دست از این دُردانه بردار و برو
تا نبینی رنج مردن را به بوتیفار خود
سکه ی مصری کجا و کودک کنعانیان
هر کسی کالای خود را دارد و بازار خود
من نفهمیدم چه حکمت دارد این دلدادگی
هر که مینوشد غمی از باده سرشار خود
برج و باروی عجیبی دارد اما زندگی
عاقبت سر می گذارد بر سر آوار خود
فرق چندانی به رویای عقاب و پشه نیست
هر که پرواز خودش را دارد و ابزار خود
♤♤♤
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
