مثل چمدانی سنگین و بی چرخ روحم را می کِشید کفِ خیابان کار تمام بود «بمان هایم» رفتند... خراش های صدایم را جمع کردم و سختِ سخت گفتم: خدا...خداحافظ «آرمان پرناک»
عکس نوشته مثل چمدانی سنگین و بی چرخ روح...
این متن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.