هرگز سکوت نکن!
تا که شهد سخنان شیرینت،
قاطی چای تلخم شود!
چونکه صدایت،
سرسبزی و آبادی دل من است
باور کن،
ایامی که صدایت به مهمانی گوشم نمی نشیند
چنان دلتنگ می شوم
که چون پرنده ای غمگین
بی هدف و سرگردان،
به پرواز در می آیم
آنقدر که تمام آسمان
جوابگوی پر پروازم نخواهد بود.
شعر: غمگین خدر
ترجمه: زانا کوردستانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
