ای مردم دنیا کاش برای لحظه...

ای مردم دنیا!
کاش برای لحظه‌ای، فقط لحظه‌ای، چشمانتان را باز می‌کردید...
نه برای دیدن منظره‌ای زیبا، نه برای تماشای یک فیلم احساسی،
بلکه برای دیدن واقعیتی که در سکوت، در خون، در آوار دفن شده است.
شانا فرزند لوییزانریکه دختری کوچک از غرب و با لبخند معصومانه‌اش، قلب‌ها را لرزاند و اشک‌ها را جاری کرد.
با مرگش از سرطان، جهان اندوهگین شد، هشتگ‌ها ساخته شدند، رسانه‌ها فریاد زدند: جهان یکی از فرشتگانش را از دست داد.
اما...
در همان زمان، هزاران کودک در غزه، نه از بیماری، نه از تصادف،
بلکه با بمبی که از آسمان افتاد، با گلوله‌ای که از دیوار عبور کرد،
با سکوتی که از انسانیت عبور کرد، پرپر شدند.
کسی نامشان را به خاطر سپرد؟
کسی عکسشان را در قاب نقره‌ای نگه داشت؟
کسی برایشان شمع روشن کرد؟
نه! چون آن‌ها در جغرافیای دیگری به دنیا آمدند...
ای مردم دنیا!
چطور قلب‌هایتان برای یک کودک غربی آتش می‌گیرد،
اما برای هزار کودک شرقی، فقط خاکستر سکوت باقی می‌ماند؟
کودکان فلسطین هم دوست دارند نقاشی بکشند، بخندند، بخوابند بی‌صدا، بیدار شوند بی‌وحشت.
اما قسمتشان را غاصبان فقط به گریه مرگ، آوار، ترس... و بی‌تفاوتی شما گره زدند
بی‌تفاوتی‌تان کُشنده‌تر از هر سلاحی‌ست.
ای مردم دنیا!
خجالت نمی‌کشید؟
از اشک‌هایی که ندیدید؟
از فریادهایی که نشنیدید؟
از کودکانی که شایسته زندگی بودند
دنیا شاید کور باشد، اما انسانیت نباید کور بماند.
انسان بودن، با درد کشیدن برای دیگران آغاز می‌شود،
نه با تماشا و عبور...
پس اگر هنوز ذره‌ای انسانیت در وجودتان باقی مانده،
سکوت نکنید...
جهان را بیدار کنید،
پیش از آن‌که نور این فرشتگان خاموش شود