در پستوی خانه جایی که سکوت...

زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه

امتیاز دهید
0 امتیاز از 0 رای

در پستوی خانه،
جایی که سکوت، قصه‌های ناگفته را در آغوش گرفته،
و خاطرات، در سایه‌ی دیوارها نفس می‌کشند،
رازهایی که با غبار زمان آمیخته‌اند،
هنوز زمزمه‌های گمشده‌ی روزهای دور را در خود دارند.

نور، کم‌رمق از پنجره‌ی نیمه‌باز می‌گریزد،
و سایه‌ها، به نجواهای خاموش گوش سپرده‌اند،
گویی که هر گوشه، حدیثی دارد،
و هر دیوار، آینه‌ای از اندوه‌های پنهان است.

در پستوی خانه،
عطر فراموشی در هوای شب پیچیده،
اما در پس غبار،
یک فانوس کم‌سو هنوز روشن است…
شاید امیدی که از گذشته باقی مانده،
شاید رویایی که هنوز،
در انتظار بیداری‌ست...

ساناز ابراهیمی فرد
ZibaMatn.IR
art.saniebra@
ارسال شده توسط

تفسیر با هوش مصنوعی

پستوی خانه، مملو از سکوت، خاطرات کهنه و رازهای پوشیده در غبار زمان است. نور کم‌فروغ و سایه‌های بلند، حکایت از اندوه‌های پنهان دارند. اما در این فضای فراموشی، فانوسی کم‌سو، نماد امیدی باقی‌مانده از گذشته و رویایی در انتظار بیداری است.

ارسال متن