مواظب خودت باش جان من...

مواظب خودت باش جان من ...
این روزها دلم هزار بار در نبودنت می‌لرزد، انگار هرثانیه‌اش بوی دلتنگی می‌دهد.تو که نباشی، همه‌چیز بی‌رنگ می‌شود.
یادت نرود، ما هنوز جاهای زیادی هست که باید باهم برویم. باید یک روز غروب کنار دریاچه‌ی زریوار بنشینیم، سکوت کنیم و به صدای آب گوش بدهیم.
باید کوچه‌های قدیمی شیراز را باهم قدم بزنیم، فال بگیریم از حافظ، تو بخوانی و من لبخند بزنم. باید زیر باران بهاری تبریز راه برویم، چای داغ بنوشیم در خانه‌ی تاریخی.
باید طلوع خورشید را از بام تهران تماشا کنیم، وقتی هنوز شهر خواب است. باید کنار هم باشیم در شب های کویر مرنجاب، وقتی ستاره‌ها فقط برای ما می‌درخشند.
ما هنوز نگفتیم « دوستت دارم » در هزار مکان دیگر…
هنوز عکس نگرفتیم کنار بادگیرهای یزد، هنوز باهم بستنی سنتی نخوردیم از دل بازار تهران ...
ما هنوز نرفته‌ایم، نچشیده‌ایم، نزیسته‌ایم آن همه لحظه‌ای که حق ماست باهم بودنشان.
± پس مواظب‌ِ خودت باش جان من ؛
که این دنیا بی تو برایم بی‌معناست ، و من دلم قرص است، هنوز برایمان هزارخاطره نساخته داریم . !