دستش را که می گرفتم...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
امتیاز دهید
5 امتیاز از 1 رای
_ دستش را که می گرفتم،
نردبانی می شد به سوی ابر
امّا
نیمه راه
باد
پلّه هایش را برد..
و من هنوز،
پشت چراغ قرمز
داد می زنم:
« آهای.......! آن طرف باران می بارد؟»
مرتضی میرزادوست
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
تفسیر با هوش مصنوعی
این شعر نمادی از یک رابطه از دست رفته است. دست معشوق، نردبانی به سوی آرزوها بود که باد (مشکلات) آن را از بین برد. حال گوینده تنها مانده و با حسرت و ناامیدی، در جستجوی آنچه از دست داده (باران رحمت و آرامش) است. او پشت چراغ قرمز زندگی، منتظر امیدی است که دیگر نمی‌رسد.