رسم دنیاست همین که نباشی باد...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
رسم دنیاست
همین که نباشی
باد
نامت را از لب‌ها می‌برد
عکس‌هایت
در غبار کشوها
خاموش می‌شوند
و من
در میان این سادگیِ بی‌رحم
به یاد می‌آورم
که بودن
چه کوتاه است ************************************************************** در ازدحام میدان، کسی نامش را صدا نزد.
تابلوی مغازه‌ها برق می‌زدند و رهگذران بی‌آنکه نگاه کنند، عبور می‌کردند.
در خانه‌ای قدیمی، پشت صندوقچه‌ای چوبی، عکسی افتاده بود.
لبخندی در آن مانده بود که دیگر کسی به یادش نبود.
غبار، آرام و بی‌صدا، سال‌ها رویش نشسته بود.
شهر، پر از صدا بود
اما هیچ‌کس آن نام را دوباره نخواند.
