جهان ز چشم من ای دوست آن زمان افتاد
که ماه ! ماه بلندم...از آسمان افتاد
.
به دشمنان قسم خورده ام قسم که دلم
اگر شکست ز دستان دوستان افتاد
.
چه بود حکمت این چرخ واژگون که درست
هر آنچه خواسته بودم به غیر آن افتاد
.
هم از نخست ترازوی عدل میزان بود
که ابروان تو و پشت من کمان افتاد؟
.
تو دل به قیمت ارزان فروختی اما
برای ما دل ناچیز هم گران افتاد
.
برای حفظ غرورم کنار تو، با اشک
به التماس بگفتم بمان بمان ، افتاد
.
بگیر دست مرا و بلند شو هرچند
که راه و رسم جوانمردی از جهان افتاد
.
بیا به کلبه من شعر تازه دم کردم
که چای سبز خیال تو از دهان افتاد
ZibaMatn.IR